Άλλη μια σχολική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Για άλλη μια φορά, στο προαύλιο του σχολείου, θα ηχήσει το κουδούνι λήξης της φετινής σχολικής χρονιάς. Μόνο που για κάποια παιδιά θα έxει άλλο ήχο και βαθύτερο νόημα. Θα είναι το τελευταίο και ως απόφοιτοι θα κληθούν να ολοκληρώσουν ένα μεγάλο και σημαντικό κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής τους, το μαθητικό. Η αποφοίτηση κοντοζυγώνει και η αυλή και το θέατρο του σχολείου θα γεμίσει γέλια και συγκίνηση, γνώριμες φωνές και παρουσίες, βλέμματα περηφάνιας και δάκρια συγκίνησης.
Μαζί με αυτόν του σχολείου τα παιδιά θα γευτούν και τον αποχωρισμό των συμμαθητών και φίλων τους, αλλά και των καθηγητών τους. Είναι γεγονός πως ό,τι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή, μετά την υγεία μας, είναι ο χρόνος μας και οι σχέσεις μας. Υπάρχουν φιλίες που θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους μαζί με το κτύπημα εκείνου του κουδουνιού και την αποφοίτηση, αλλά υπάρχουν και εκείνες που θα τους συντροφεύουν σε όλα τα επόμενα στάδια που τους περιμένουν. Υπάρχουν εκείνοι οι καθηγητές που θα θέλουν να ξεχάσουν. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που, σαν φάροι προόδου και πρότυπα ζωής, στάθηκαν δίπλα τους και μαζί πορεύτηκαν στη μαγεία της γνώσης.
Λένε ότι δε γνωρίζουμε την πραγματική αξία των στιγμών, μέχρι αυτές να υποβληθούν στη δοκιμασία της μνήμης. Λίγο η αγωνία των εξετάσεων και των αποτελεσμάτων, λίγο η προετοιμασία της τελετής αποφοίτησης και οι πρόβες, δεν ξέρω πόσο χρόνο και χώρο έχουν τα παιδιά να βιώσουν την ουσιαστική σημασία αυτής της ημέρας. Τι σημαίνει για το κάθε παιδί αυτό το κεφάλαιο που κλείνει και τι το επόμενο που ανοίγει.
Μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, συμπεριλαμβανομένης της υπέρβασης μαθησιακών δυσκολιών και κοινωνικών ανησυχιών, θα γευτούν τους καρπούς των κόπων τους. Θα φυλάξουν μέσα τους αναμνήσεις δωδεκαετίας (και βάλε) σαν πολύτιμο φυλακτό. Γιατί το σχολείο και τα μαθητικά χρόνια δεν είναι μόνο άγχος, εξετάσεις και βαθμοί. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι στιγμές, είναι φιλίες, είναι γέλια, είναι στόχοι, είναι όνειρα.
Η αποφοίτηση είναι μια μέρα συναισθηματικά φορτισμένη και για τους γονείς, που με την υπομονή και τη στήριξη τους, όλα αυτά τα χρόνια, βοηθούσαν τα παιδιά τους να εξελίξουν, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, το δυναμικό που διαθέτουν. Γιατί κάθε παιδί αξίζει την ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να καταφέρει. Κάπως έτσι θα καθίσουν στις θέσεις τους με χαμόγελα στα πρόσωπα και χαρτομάντιλα στα χέρια. Γεμάτοι περηφάνια και πλημμυρισμένοι ευγνωμοσύνη.
Αγαπημένοι μου γονείς έφτασε η ώρα να εμπιστευτείτε αυτές τις νεαρές και τους νεαρούς, που είναι έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο, να ανοίξουν τα φτερά τους, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, να παλέψουν για να πετύχουν τους στόχους τους.
Αγαπημένα μου παιδιά σήμερα δεν παίρνετε απλά ένα χαρτί, αλλά ένα διαβατήριο για το μεγάλο ταξίδι σας προς τη ζωή. Αλλά και τη δια βίου μάθηση, γιατί η γνώση δεν έχει ούτε ηλικία, ούτε όρια.
Καλό ταξίδι και καλή σταδιοδρομία!
