Το φαγητό, κυρίως ως πολιτισμικό στοιχείο, είναι ο καθρέφτης του κάθε λαού. Πέραν από βιολογική ανάγκη και απόλαυση, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την ταυτότητα μας. Ποιος από εμάς δεν έχει εικόνες από τα παιδικά του χρόνια, από ένα κυριακάτικο τραπέζι γεμάτο οικογενειακή θαλπωρή ή από μια χριστουγεννιάτικη γιορτή, με αέναους ήχους στην κουζίνα και γλυκά αρώματα να νοτίζουν την ατμόσφαιρα!; Ποιος δεν έχει συνδέσει ένα αγαπημένο άτομο ή δε νοσταλγεί ένα όμορφο δείπνο σε κάποιο ταξίδι του!; Για μένα είναι απόλαυση να μαγειρεύω για τους αγαπημένους μου και άλλος ένας τρόπος έκφρασης της αγάπης μου. Μπορεί να μη φτιάχνω τα πιο ευφάνταστα πιάτα ή τα πιο περίτεχνα γλυκά αλλά είναι σίγουρα φτιαγμένα με αγάπη.
Η μαγειρική είναι τέχνη και το φαγητό μια γιορτή όλων των αισθήσεων, που φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο που είναι η πρώτη επιλογή για πρώτο ραντεβού και η πινελιά που επιλέγουν οι συγγραφείς για τα βιβλία τους και οι σεναριογράφοι για τις ταινίες τους. Λίγα είναι τα μυθιστορήματα που μπορώ να σκεφτώ που δεν κάνουν έστω μία αναφορά στο φαγητό. Από τα ομηρικά γεύματα και το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα μέχρι και σήμερα, η μαγειρική, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διανθίζει τη λογοτεχνία, ενώ φαίνεται να διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στο σενάριο τόσων και τόσων ταινιών. 
Σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΜΙΤ, αναφορικά με την ανάγκη σύνδεσης των ανθρώπων, διαφάνηκε ότι η επιθυμία για κοινωνικές συναναστροφές έχει την ίδια νευροβιολογική βάση με την ανθρώπινη επιθυμία για φαγητό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις είναι βασική ανθρώπινη ανάγκη.
Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο λοιπόν από το συνδυασμό απολαυστικού φαγητού και καλής παρέας. Προσωπικά απολαμβάνω να γεμίζει το σπίτι μου κόσμο, γέλια, χαρά. Θεωρώ ότι ένα κάλεσμα στο σπίτι είναι σύνδεση, είναι μοίρασμα στιγμών, που έχει μυρωδιά φιλοξενίας, γεύση φροντίδας και επίγευση ευγνωμοσύνης. Γιατί τελικά η αγάπη περνάει και από το στομάχι.
