Η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη μοιραζόμαστε με έναν άνθρωπο που αγαπάμε αληθινά. Όσο ρομαντικοί και αν είμαστε όμως, όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε πως η αγάπη όλα τα μπορεί, εμπειρικά ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μια σχέση, βασισμένη αποκλειστικά στα συναισθήματα της αγάπης και του έρωτα, συνήθως δεν έχει μακρά διάρκεια ζωής. Aναμφίβολα η αγάπη είναι ένα συναίσθημα ζωτικής σημασίας. Ωστόσο, η συμβατότητα είναι το μυστικό συστατικό που προάγει τη μακροπρόθεσμη αρμονία, υπερβαίνοντας τον ενθουσιασμό και τη συναισθηματική σύνδεση.
Μπορεί κανείς να ερωτευθεί παράφορα και να αγαπήσει αληθινά έναν άνθρωπο που να μπει στη διαδικασία να επενδύσει συναισθηματικά σε μια σχέση μαζί του. Αν όμως αυτοί οι δύο άνθρωποι θέλουν άλλα πράγματα από τη ζωή τους και εν προκειμένω από τη σχέση τους, τότε ενδεχομένως να μην υπάρχουν τα απαραίτητα εφόδια για να ευδοκιμήσει αυτή η σχέση.
Με την έννοια συμβατότητα αναφέρομαι στις βασικές αξίες του ανθρώπου, στα όνειρα, στους μακροπρόθεσμους στόχους του, στην κουλτούρα, στον τρόπο που βλέπει τη ζωή και την ύπαρξη γενικότερα. Τις πεποιθήσεις του για τον εαυτό του, τη ζωή και τον κόσμο. Οι στόχοι και τα όνειρα φυσικά και αλλάζουν, αλλά το θέμα είναι η φιλοσοφία του καθενός για τη ζωή, το ευρύτερο όραμα του και η θέση του στον κόσμο. Ουσιαστικά, όλα αυτά που καθορίζουν το ποιος είναι, τι θέλει και που πάει.
Πολλοί, ακολουθώντας τη ρήση τα ετερώνυμα έλκονται, δεσμεύονται με άτομα στα οποία βλέπουν χαρακτηριστικά που θα ήθελαν να είχαν. Σε μια τέτοια περίπτωση, πιθανόν ένας άντρας με εκρηκτική προσωπικότητα να αναζητά μία γυναίκα με ήρεμη φύση. Ή μια γυναίκα εσωστρεφής να αναζητά έναν άντρα που διαθέτει ανεπτυγμένες επικοινωνιακές δεξιότητες. Ναι, τα ετερώνυμα έλκονται. Το θέμα είναι αν ενώνονται.
Σε καμία περίπτωση δεν αναμένεται από τα ζευγάρια να μοιράζονται τα ίδια μουσικά ακούσματα ή παρόμοια γευστικά ερεθίσματα, παρότι δεν θα ήταν κακό κάτι τέτοιο. Απλά χρειάζεται η συμβατότητα, με μια βαθύτερη έννοια. H ανομοιότητα δεν είναι εγγενώς ένδειξη ασυμβατότητας. Άλλο ομοιότητα άλλο συμβατότητα. Δεδομένης αυτής της ομοιότητας, κάποιοι άνθρωποι οδηγούνται σε σχέση επειδή θεωρούν ότι βρήκαν το άλλο τους «μισό». Όσο ποιητικό όμως και αν ακούγεται, δύο «μισά» δε θα γίνουν ποτέ ένα ολόκληρο. Μόνο δύο «ολόκληρα», μέσα τους, άτομα θα είναι εις θέση να βρουν έναν «ολόκληρο» σύντροφο. Γιατί επί της ουσίας, δεν υπάρχει το άλλο μας «μισό».
Σε μια προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα γιατί είναι τόσο δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν κανόνες για την έλξη, είναι κάτι πέραν από την ανθρώπινη κατανόηση. Οι εν λόγω έρευνες ανέφεραν επίσης, ότι μεγάλο ρόλο στη διάλυση σχέσεων, ή ακόμη και γάμων, διαδραματίζει η ασυμβατότητα σε θέματα ηθικών αξιών, θρησκείας, διαχείρισης οικονομικών, ανατροφής παιδιών, καθώς και η διαφορετική άποψη τους για τον ορισμό της απιστίας, τη μονογαμία, τα ψέματα, την προσωπική εξέλιξη, τη συντροφικότητα.
Δύσκολο πράγμα η επιλογή συντρόφου. Ο κάθε άνθρωπος, που μπαίνει σε μια νέα σχέση, κουβαλά μαζί του αποτυχημένες σχέσεις του παρελθόντος. Ενδεχομένως να κουβαλά επίσης ανεκπλήρωτες ή ημιτελείς σχέσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση, επιλέγει σύντροφο από ανάγκη και όχι από επιλογή. Ας μη γελιόμαστε, δεν μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να αισθανθούν περισσότερα από όσα μπορούν. Η επιλογή κρύβει αγάπη, θαυμασμό, σεβασμό, δέσμευση και πίστη. Αν είναι ανάγκη, τότε δεν είναι αγάπη.
«Η ανώριμη αγάπη λέει σε αγαπώ
γιατί σε χρειάζομαι, η ώριμη αγάπη λέει
σε χρειάζομαι γιατί σε αγαπώ» Erich Fromm
Υπάρχουν άνθρωποι που αποζητούν απεγνωσμένα την αίσθηση του «ανήκειν» και διακατέχονται από την ακατανίκητη ανάγκη να περνάνε απευθείας από τη μια σχέση στην άλλη. Με αυτόν τον τρόπο, είτε γεμίζουν κάποιο συναισθηματικό κενό, είτε καλύπτουν την ανασφάλεια που τους προκαλεί η μοναξιά, είτε απλά καλύπτουν κάποια άλλη ανάγκη που τυχόν έχουν τη δεδομένη στιγμή. Συνήθως, πρόκειται για άτομα που δυσκολεύονται να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια τους και να αποδεχτούν τα συναισθήματα τους. Ίσως, να μη βρίσκονται σε σύνδεση με τον τον εαυτό τους. Και όμως, είναι τόσο σημαντικό να έχει προηγηθεί δουλειά με το «μόνος», για να έρθει το «μαζί» ως ευλογία και όχι ως ανάγκη.
Η ζωή έχει εξελικτική πορεία και κάθε στάδιο της χαρακτηρίζεται από αλλαγές. Κατά τη διάρκεια της κοινής πορείας δύο ανθρώπων θα υπάρξουν σταυροδρόμια, όπου το κάθε μονοπάτι θα είναι μία διαφορετική επιλογή. Θα κληθούν τότε να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν μαζί ενωμένοι το ίδιο μονοπάτι ή αν θα χωρίσουν οι δρόμοι τους. Κάπου εκεί λοιπόν θα διαφανεί η δυνατή σύνδεση και η ουσία της συμβατότητας. Γιατί ο καθένας και η καθεμιά θα επιλέξει το μονοπάτι που ευθυγραμμίζεται με τις αξίες του/της. Με αυτό που είναι στον πυρήνα του ή αυτό που θέλει να γίνει. Είναι όμορφο να υπάρχει έρωτας, χημεία, σωματική έλξη. Αλλά και ένα ουσιαστικό επίπεδο συμβατότητας, που να ενισχύει τη σύνδεση. Μόνο τότε θα επιλεγεί το ίδιο μονοπάτι.
Σε μια εποχή όπου οι διαπροσωπικές σχέσεις δυσκολεύουν και οι άνθρωποι βιώνουν μοναξιά ακόμη και μέσα σε σχέσεις, γάμους, οικογένειες, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε λόγους να είμαστε ευγνώμονες για τους ανθρώπους μας, για την αγάπη που μας ενώνει για τις στιγμές που μοιραζόμαστε. Μην ψάχνετε την τελειότητα, δεν υπάρχει. Ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν ολόκληρο κόσμο, έτοιμο να εξερευνηθεί. Σκεφτείτε σε ποια σχέση θα επενδύσετε συναισθηματικά, εστιάστε στη συμβατότητα και κάντε σχέσεις από επιλογή, όχι από ανάγκη.
