Στη ζωή όλα είναι ρευστά και μεταβαλλόμενα, με την αβεβαιότητα να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, που κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Καθημερινά αποδεικνύεται ότι όσο πιο συχνά επιζητούμε την βεβαιότητα, τόσο πιο αβέβαιοι και ανασφαλείς καταλήγουμε να είμαστε. Η αβεβαιότητα είναι άβολο συναίσθημα. Δεν είναι εύκολο να νιώσουμε άνετα μπροστά στην αμφιβολία, να αισθανθούμε αυτοπεποίθηση απέναντι στην αλλαγή και κάπως έτσι καταλήγουμε να προσθέτουμε πολυπλοκότητα σε μια ήδη δύσκολη συνθήκη.
Όταν συμβαίνει κάτι απρόσμενα, το βλέπουμε συχνά σαν ένα εμπόδιο που σταματά τη συνήθη ροή της καθημερινότητας και ενδεχομένως ανατρέπει την ομαλή πορεία της ζωής μας. Τότε, σε μια προσπάθεια να το ξεπεράσουμε, βάζουμε τη ζωή μας σε αναμονή, προτού μπορέσουμε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Νιώθουμε μπερδεμένοι, αγχωμένοι, αποπροσανατολισμένοι, αδρανείς και απλά περιμένουμε πότε θα έρθουν καλύτερες μέρες. Πότε ο δρόμοςθα φαίνεται και πάλι ευθύς και καθαρός.Τι γίνεται όμως αν αυτή η αβέβαιη κατάσταση στη ζωή μας είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για να ωριμάσουμε; Αν αντί να ψάχνουμε για φως στην άκρη του τούνελ και να περιμένουμε πότε θα τελειώσει όλο αυτό, προσπαθούσαμε να βρούμε γαλήνη μέσα από την εστίαση μας στο δίδαγμα πίσω από τα νέα δεδομένα; Ας μην ξεχνάμε πως το αντίθετο της αβεβαιότητας δεν είναι η βεβαιότητα, αλλά η ενσυνειδητότητα.
Το πρώτο βήμα στην αποδοχή της αβεβαιότητας είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Πιστέψτε με κάτι όμορφο συμβαίνει όταν αποδεχόμαστε μια κατάσταση ως φυσιολογική. Καλό θα ήταν λοιπόν να μην περιμένουμε να περάσει για να βάλουμε νέους στόχους και να κάνουμε νέα όνειρα. Είναι εντάξει να αισθανόμαστε πεσμένοι ή μετέωροι, ως αποτέλεσμα της διαφορετικής σκέψης. Είναι εντάξει να νιώθουμε ότι παλεύουμε να τα καταφέρουμε στη ζωή. Το καλύτερο είναι να προχωράμε με βάση τις εξελίξεις και να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε μια ενδεχόμενη αλλαγή και να αντιμετωπίζουμε, όσο είναι δυνατόν, παραγωγικά και ευρηματικά όλη αυτήν τη σύγχυση.
Σε κάποιες περιπτώσεις το φαινομενικά σωστό είναι το λάθος πράγμα να στοχεύουμε. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό είναι να αρχίσουμε να παρατηρούμε τα συναισθήματά μας και να προσεγγίζουμε τα πράγματα διαφορετικά. Να είμαστε υπομονετικοί και να αγκαλιάζουμετα δύσκολα συναισθήματα, με την πεποίθηση ότι αυτά τα συναισθήματα είναι ένα σαφές σημάδι ότι μεταμορφωνόμαστε στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Γιατί τότε η αποδοχή της αλλαγής και της διαδικασίας μεταμόρφωσης, θα γίνει ευκαιρία για ανακάλυψη νέων δυνατοτήτων. Ας κάνουμε ένα βήμα τη φορά. Η δεκτικότητα στις προκλήσεις ίσως είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για την προσωπική μας εξέλιξη.
Σχεδόν όλες οι αλλαγές φέρνουν μαζί τους κάποιο βαθμό αβεβαιότητας. Είτε πρόκειται για αναπάντεχη αλλαγή είτε για μια αλλαγή από επιλογή. Μέσα μας ξέρουμε ότι θέλαμε μια αλλαγή, αλλά δεν αλλάζει απαραίτητα κάτι, δεδομένου ότι μέσα μας και πάλι επικρατεί αβεβαιότητα, χάος, σύγχυση. Κάποιες φορές αμφιβάλλουμε για την απόφασή μας, διερωτόμαστε αν η διαίσθησή μας είναι λάθος ή θέλουμε να επιστρέψουμε στις ανέσεις του παλιού περιβάλλοντος μας. Ο φόβος είναι η βασική μας ενστικτώδης απάντηση στο άγνωστο και σε οτιδήποτε νέο. Ο φόβος βλέπει όλες τις αλλαγές ως πιθανή απειλή, κάθε απροσδόκητο αποτέλεσμα ως ήττα, κάθε έκπληξη ως πηγή άγχους, οτιδήποτε άγνωστο ως αδυναμία. Ενεργοποιεί την απόκριση του στρες και την τάση φυγής ενώ ταυτόχρονα πυροδοτεί την αντίσταση στην αλλαγή. Η προσαρμοστικότητα είναι το αντίδοτο στον φόβο. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε.
Όταν πλοηγούμαστε σε νέα μονοπάτια, αντιμετωπίζουμε ανασφάλεια. Η ανασφάλεια κρατά αντιφατικές σκέψεις και συναισθήματα μέσα μας και με αυτόν τον τρόπο διευρύνουμε τη σκέψη μας και μεγεθύνουμε ένα πρόβλημα στο μυαλό μας, αντί να νιώθουμε ότι πρέπει να το αποδεχτούμε και να συμφιλιωθούμε με την αβεβαιότητα που το συνοδεύει. Ωστόσο, η ατομική πραγματικότητα του καθενός βασίζεται στην υποκειμενική του αντίληψη, όχι απαραίτητα στις πραγματικές συνθήκες. Η συσσώρευση εμπειριών, σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων δημιουργούν την αντίληψη της τρέχουσας κατάστασης με τον προγραμματισμό, τη δράση και την επανένταξη να είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που αναλύουμε. Πολλοί άνθρωποι ζουν μια εξαντλητική, δυστυχισμένη και ανεκπλήρωτη πραγματικότητα. Έχουν όμως τη δύναμη να το αλλάξουν αυτό επαναπρογραμματίζοντας το. Πως; Παρατηρώντας τις συνθήκες όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Φτάνει να ανακαλύψουν ποιες είναι οι σκέψεις που γεννούν αυτά τα συναισθήματα. Να αναρωτηθούν γιατί πήραν μία απόφαση και τι αποτελέσματα επιθυμούν από αυτή, ψάχνοντας βαθιά μέσα τους για τους λόγους που έχουν ανήσυχα συναισθήματα.
Η δύναμη να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο βρίσκεται μέσα μας και όλα ξεκινούν από την επίγνωση. Όσο περισσότερο εφαρμόζουμε την αντικειμενική επίγνωση, τόσο λιγότερο έντονες θα είναι αυτές οι αντιδράσεις μέσα σας. Αν είμαστε εις θέση να αποδεχθούμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά, θα δούμε την οπτική μας να αλλάζει και θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιες φορές ένα λάθος μονοπάτι ανοίγει την πόρτα της ανακάλυψης και το άγνωστο δεν είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί ή να αποφευχθεί, αλλά μια περιπέτεια που πρέπει να εξερευνηθεί.
Επαναπροσδιορίστε τα θέλω σας και ιεραρχήστε τις προτεραιότητές σας, σε μια προσπάθεια να βρείτε μια πτυχή της αλλαγής που μπορείτε να εκτιμήσετε, ακόμα κι αν είναι κάτι μικρό. Ζήστε τη ζωή μέσα από μια αέναη κατάσταση ευγνωμοσύνης, για να ενισχύσετε την εσωτερική σας γαλήνη, η οποία θα σας βοηθά κάθε φορά να πάτε παρακάτω. Μην ξεχνάτε ότι ως άνθρωποι, είμαστε ικανοί να κάνουμε πολλά περισσότερα από το να τρέχουμε μακριά από τις προκλήσεις. Πρέπει να υπενθυμίζουμε κάθε μέρα στον εαυτό μας ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Ένα ταξίδι μέσα από το οποίο καλούμαστε να ανακαλύψουμε, να δημιουργήσουμε, να προσαρμοστούμε, να μάθουμε, να μεταμορφωθούμε, να αλλάξουμε και εν τέλει να εξελιχθούμε.
