Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και η όμορφη φύση ντύνεται σιγά σιγά στα λευκά. Οι αφράτες νιφάδες πέφτουν αθόρυβα, με τρόπο σχεδόν μαγικό, σαν να χορεύουν, το χιόνι απλώνεται απαλά χαρίζοντας μας ένα ονειρικό τοπίο, ενώ συνήθως το ιδανικό σκηνικό συμπληρώνει ένα αναμμένο τζάκι, μια μαλακή κουβέρτα, ένα καλό βιβλίο, ένα ζεστό τσάι ή μια ζεστή σοκολάτα.
Αυτή η μαγευτική εικόνα της θέας του χιονιού μας ωθεί να αναβιώσουμε ευτυχισμένες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας. Έρευνες απέδειξαν ότι η λευκή όψη του τοπίου έχει θετική επίδραση στους ανθρώπους καθώς ενεργοποιεί τη συναισθηματική τους μνήμη και τους καλεί να ανακαλέσουν με αγάπη χαρούμενες αναμνήσεις απ’ όταν έτρεχαν μικροί, ανέμελοι στο χιόνι, απ’ όταν έπαιζαν χιονοπόλεμο, απ’ ότανέφτιαχναν χιονάνθρωπο και γλιστρούσαν με τα αυτοσχέδια έλκηθρά τους στο χιόνι. Μακάρι όλα τα χρόνια της ζωής μας να κρύβουν έναν παιδικό ενθουσιασμό στην εικόνα ενός λευκού τοπίου.
Η αλλαγή στο σκηνικό της φύσης φέρνει μια ανανέωση στο κατάκοπο μυαλό μας και είναι η κατάλληλη στιγμή να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας. Το λευκό, το οποίο συμβολίζει την αγνότητα, την απλότητα και την αρμονία δημιουργεί μία αίσθηση θαλπωρής, ηρεμίας, ζεστασιάς και αυτή η ησυχία στη φύση, στο νου και στην καρδιά, μας βοηθά να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, κυριολεκτικά, διαφορετικό και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη.
Ο χειμώνας είναι η κατάλληλη εποχή να αγκαλιάσουμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας και να αφήσουμε το χιόνι να κρύψει όλες τις ατέλειες και να κάνει το θαύμα του. Να γεμίσει την καρδιά μας ευγνωμοσύνη, αγάπη και χαρά. Να μας ωθήσει στην ατέρμονη αναζήτηση της εσωτερικής γαλήνης και στην εξεύρεση νοήματος. Η καλοσύνη, είπε κάποτε ο Kahlil Gibran, είναι σαν το χιόνι. Ομορφαίνει ό,τι καλύπτει. Ας αφήσουμε λοιπόν την καλοσύνη να κάνει ακριβώς αυτό. Και το κρύο του χιονιού να είναι πάντα στην ατμόσφαιρα, ποτέ στην καρδιά μας.
