Η συγχώρεση είναι μια μεγαλειώδης πράξη πνευματικής ανωτερότητας και προσωπικού σθένους. Συν – χωρώ σημαίνει δίνω χώρο. Δίνω χώρο σε μια διαφορετική άποψη από τη δική μου, πολλές φορές ακόμα κι αντίθετη, να συνυπάρξει μέσα μου. Κατά την Hannah More: «Η συγχώρεση είναι η οικονομία της καρδιάς. Σε σώζει από τη δαπάνη του θυμού, το κόστος του μίσους και τη σπατάλη του πνεύματος.» Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνώ εύκολα ή αποδέχομαι την αδικία. Η συγχώρεση δεν είναι διαγραφή. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε ότι μας πλήγωσε αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε. Η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν, αλλά μπορεί ν’ αλλάξει το μέλλον.
Η συγχώρεση ενός ατόμου που μας έχει αδικήσει, έχει προδώσει την εμπιστοσύνη μας και επηρέασε αρνητικά τη ζωή μας δεν είναι ποτέ εύκολη. Πόσω μάλλον αν το άτομο που μας πλήγωσε είναι του στενού οικογενειακού ή φιλικού μας περιβάλλοντος. Τότε πονάμε περισσότερο, γιατί είχαμε επενδύσει συναισθηματικά σε αυτό. Αν πάλι δεν ήταν τόσο στενό μας άτομο, απογοητευόμαστε γιατί αναμέναμε από αυτό το άτομο περισσότερα, βάση των δικών μας ηθικών αξιών, και δεν αποδείχτηκε αντάξιο των προσδοκιών μας.
Η αναβίωση των επώδυνων αναμνήσεων γεμίζουν το μυαλό μας με αρνητικές σκέψεις και καταπιεσμένο θυμό. Κατά τον Κομφούκιο: «Το να κρατάς θυμό είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο για να το πετάξεις σε κάποιον. Αυτός που καίγεται είσαι εσύ.» Όταν κρατάμε πόνο και δυσαρέσκεια, υποφέρουμε επειδή η θλίψη εντείνεται όσο καιρό τη διατηρούμε μέσα μας ζωντανή. Η συγχώρεση μετατρέπει το θυμό και τον πόνο σε θεραπεία και εσωτερική ηρεμία. Η συγχώρεση μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε συναισθήματα κατάθλιψης, άγχους και οργής. Πρόκειται για τη λήψη της συνειδητής απόφασης να αφήσουμε τη μνησικακία μακριά μας. Γιατί όμως να θέλει κανείς να συγχωρήσει κάποιον που τον έχει αδικήσει;
Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, κάθε ασθένεια και νόσος ξεκινά πρώτα από τη ψυχή και στη συνέχεια καταλήγει στο σώμα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που κατά τον Ιπποκράτη αν κάποιος επιθυμεί την καλή του υγεία πρέπει να απαλλαγεί από τις αιτίες που προκαλούν την όποια ασθένεια του.
Ας μην κρατάμε λοιπόν στη ψυχή μας συναισθήματα που την αρρωσταίνουν. Δεν το σκεφτόμαστε, αλλά η συγχώρεση δεν είναι μόνο προς όφελος του άλλου ατόμου αλλά και δικό μας. Ανεξάρτητα από το πόσο υπερβολικό μπορεί να φαίνεται κατά καιρούς, μέσω της άνευ όρων συγχώρεσης παραδίδουμε το παρελθόν στο παρελθόν και προχωράμε. Ο Friedrich Nietzsche είπε: «Το κακό παρελθόν πρέπει να ξεχνιέται, αλλιώς μετατρέπεται σε νεκροθάφτη του παρόντος. Η ικανότητα να θεραπεύουμε τα τραύματα μας, να αναπληρώνουμε αυτό που χάθηκε, να προχωράμε πάρα κάτω, είναι βασικές δεξιότητες επιβίωσης. Εκείνοι που αρνούνται να συγχωρέσουν, επιμένουν να πενθούν και κάπως έτσι η ψυχή τους αιμορραγεί μόνιμα.»
Ακόμη και αν νιώθουμε ότι δεν αξίζει το άλλο άτομο τη συγχώρεση μας, ας σκεφθούμε ότι αξίζουμε εμείς να έχουμε καλή υγεία, παράλληλα με αγάπη και γαλήνη στη ψυχή μας. Ας βάλουμε λοιπόν τη συγχώρεση στη ζωή μας, ας τη χαρίσουμε σαν δώρο στον εαυτό μας και τους άλλους. Γιατί ας μη ξεχνάμε πως μπορεί να μην είναι όλες οι μέρες ίδιες, αλλά ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα.
