Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει κάνει τους ανθρώπους ρομποτάκια που δουλεύουνμηχανικά σε επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Αυτό ωστόσο που διαχωρίζει τα ρομποτάκια από τους ανθρώπους είναι το συναίσθημα.
Ο ρυθμός της καθημερινότητας μας πολλές φορές είναι τόσο γρήγορος που χάνονται μέρες, μήνες, χρόνια χωρίς να ζούμε ουσιαστικά τις στιγμές στο βωμό του προγράμματος και των υποχρεώσεων. Η ζωή μας όμως δεν είναι μόνο αυτά. Νιώστε ευγνωμοσύνηγια τους ανθρώπους που έχετε γύρω σας και απολαύστε με κάθε ευκαιρία την παρέα τους βιώνοντας παράλληλα μαζί τους νέες εμπειρίες.
Θα έρθει εκείνη η ώρα που τα παιδιά δεν θα είναι πια παιδιά. Θα έχουν ανοίξει τα φτερά τους για να πετάξουν μακριά από τη φωλιάτους και ‘μείς απλά θα μετανιώνουμε για όλα εκείνα τα παιχνίδια που δεν παίξαμε μαζί τους, για εκείνη την εκδρομή που δεν κάναμε για εκείνα τα παραμύθιαπου δε διαβάσαμε.
Δυστυχώς θα έρθει επίσης μια ώρα που ένας αγαπημένος μας άνθρωπος θαφύγειαπό τη ζωή και ‘μεις πάλι θα μετανιώνουμε για όλα τα σ’ αγαπώ που δεν είπαμε, για τις αγκαλιές που δε μοιραστήκαμε, για εκείνο τον καφέ που δεν ήπιαμε παρέα, για το αγαπημένο του γλυκό που δε φτιάξαμε, για το τραπέζι που δεν οργανώσαμε γιατί ήμασταν κουρασμένοι ή περιμέναμε μια ξεχωριστή μέρα και πάντα αναβάλλαμε κάτι για αύριο.
Ας αντιληφθούμε ότι η ξεχωριστή μέρα είναι σήμερα και ας αρχίσουμε να ζούμε την κάθε μέρα και όχι απλά να υπάρχουμε σ’ αυτή γιατί ο δρόμος του αύριο, κάποιες φορές, οδηγεί στην πόλη του ποτέ. Μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο στη ζωή, ούτε άτομα ούτε καταστάσεις.
Προσφέρετε στους αγαπημένους σας το νοιάξιμο που τους αξίζει. Ζήστε στιγμές πριν γίνουν αναμνήσεις. Χαρίστε τους χρόνο. Μοιράστε τους απλόχερα αγάπη. Γιατί ας μη ξεχνάμε τι είπε ο Καζαντζάκης: «…δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη… ζωή είναι ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί… είναι όλα εκείνα που δίνουν αξία στις στιγμές και χαρά στις αισθήσεις σου…. γέλα, αγάπα και τραγούδα. Αυτό είναι ζωή!»
