Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Η αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας είναι ένας παράγοντας που μας διαμορφώνει και επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο συνδεόμαστε με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι από τη φύση τους ενσυναισθητικοί και συμπεριφέρονται σε όλους με ευγένεια. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι οι οποίοι όταν κουράζονται ή αγχώνονται, έχουν μειωμένη ικανότητα να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ενοχλούνται εύκολα από καταστάσεις και γεγονότα και μερικές φορές μεταχειρίζονται τους γύρω τους με ασέβεια.
Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε να θέτουμε τα όρια μας ως προς το πως επιτρέπουμε να μας φέρονται οι άλλοι και να διακρίνουμε στον περίγυρο μας συμπεριφορές που μας θίγουν σαν άτομα. Όσο μας είναι δυνατό μειώνουμε την επαφή μαζί τους. Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις όπου τέτοια άτομα είναι εργοδότες μας ή συνάδελφοι με τους οποίους θέλοντας και μη περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μας μαζί επί καθημερινής βάσης;
Στην πορεία της επαγγελματικής μας σταδιοδρομίας σίγουρα θα συνεργαστούμε με άτομα που δεν ταιριάζουμε και εννοείται ότι δε χρειάζεται να γίνουμε φίλοι με όλους τους συναδέλφους μας. Χρειάζεται απλά να επιδεικνύουμε σεβασμό. Μερικοί άνθρωποι ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται ότι η ενσυναίσθηση, στο χώρο εργασίας προάγει την παραγωγικότητα και την επαγγελματική ανάπτυξη ή δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημασία της ομαδικότητας και της συνεργασίας, κάτι που πιστεύουν πως τους δίνει το δικαίωμα να επιβάλλουν τα «θέλω» τους απλά και μόνο επειδή έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Ωστόσο, το να έχει κανείς μια κακή μέρα δεν είναι δικαιολογία για τη μεταχείριση άλλων ανθρώπων με ασέβεια.
Όσοι έχουν βιώσει αρνητικές καταστάσεις στο εργασιακό περιβάλλον όπως π.χ. ένα διευθυντή με εκρήξεις θυμού που υποτιμά δημοσίως τους υφισταμένους του ή ένα συνάδελφο ο οποίος επιβραβεύεται για τις επιτυχίες των άλλων ξέρουν ότι δεν μπορούν να μην τους επηρεάσουν. Δεν είναι η αρνητικότητα από μόνη της που δημιουργεί το πρόβλημα, όσο το γεγονός ότι νιώθουν απογοήτευση, αδικία και πρέπει να σπαταλήσουν πολλή ενέργεια για να τους αντιμετωπίσουν. Σύμφωνα με τον «Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας» ένα αρνητικό εργασιακό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχή της σωματικής και ψυχικής υγείας ενός ανθρώπου. Μια έρευνα διαπίστωσε ότι όσοι βιώνουν ανθυγιεινό εργασιακό περιβάλλον έχουν 60% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή προσβολή, κρίσεις πανικού ή είναι επιρρεπείς στη χρόνια κατάθλιψη.
Μια προσεκτική παρατήρηση πολλών τέτοιων ατόμων πιθανόν να αποκαλύψει ότι μέσα τους κρύβουν βαθιά ανασφάλεια, μειωμένη συναισθηματική νοημοσύνη και έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Όταν ενεργούν με τρόπο που βλάπτει τους άλλους, το κάνουν εν μέρει, επειδή δεν έχουν την επίγνωση να εξετάσουν το αντίκτυπο των πράξεων τους.
Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα απομάκρυνσης από τα συγκεκριμένα άτομα ας προσπαθήσουμε όσο είναι εφικτό να βρούμε υγιείς τρόπους να διαχειριστούμε το άγχος και την καταπίεση που βιώνουμε. Να αποδεχτούμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά τους, το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε σε αυτήν. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι είναι έτσι όχι απαραίτητα για να τους δικαιολογήσουμε, γιατί μια τέτοια συμπεριφορά ούτε δικαιολογείται ούτε είναι αποδεχτή, αλλά για να μην αφήσουμε τη συμπεριφορά τους να επηρεάσει και να βλάψει την αυτοεκτίμησή μας.
